Een woonzorgcentrum, van Rummen naar Montenaken, onderweg krijg ik een beetje een vakantiegevoel, het laatste stukje wordt glooiend, een holle weg met bomen, prachtige huizen, kleine straten ... , de tijd staat even stil, wat een mooi plekje zo dichtbij, wij, het team even weg naar het woonzorgcentrum Ocura. Het is mei 2022.
Dit is een plek van liefde voor de mens, als ik ga vragen om de waterkoker te in steken voor koffie voor ons team, overvalt me de liefde, warmte en eenvoud. Ik hou van eenvoud van de kleine dingen. Een dame al breiend me verwelkomend met mijn waterkoker onder de arm.
Concierge Peter, komt me, tenminste als hij er is altijd even groeten, of we iets nodig hebben. De hartelijkheid van deze plek overvalt me steeds weer.
Ilse, directrice van het woonzorgcentrum. Dapper en vertederend hoe ze kiest voor haar mensen, eigenlijk zoals je het zou wensen. Ze begroet iedereen, helemaal betrokken tot haar mensen. Ik ben nog niet helemaal mee hoe een woonzorgcentrum in mekaar zit, maar het cliché van koud voel ik hier niet. Overal ben ik welkom met mijn gekke vragen, ook al weten ze meestal niet wie we zijn.
De vraag was simpel, graag bloemen ... nu deze zomer, kan dat? Met een flexibel en geïnspireerd team zijn we wendbaar en in in twee weken was het testveld er. Eerlijk, het was zwoegen en zweten, de bodem heeft het moeilijk, maar we doen het samen. Een van de pijlers hier. Samen.
En zo zal het geschieden, in een turbo-modus doet de tuin het en toch afziend onder droogte en hitte en wateroverlast. We hebben nog een weg te gaan. Maar hoe mooi, zo onperfect, maar zo veel vreugde toch. Ik heb het weer gezien, hoe de bloem een mens ontmoet. Wat een mooie plek hier en vraag me wel stiekem af hoe je zo veel lieve verzorgers bij mekaar krijgt.
Een onverwacht therapiemoment. Mijn eerste ontmoeting met mensen met jongdementie. Jenny, therapeute van het woonzorgcentrum vertelt me over hun wereld. Ik word voorgesteld aan Bart, hij wordt zo blij van bloemen, dat is meteen duidelijk, en dan wordt het weer herkenbaar, bloemen maken blij, dragen ons op hun bloemblaadjes door een moment in het leven met zijn ups en downs.
Haar eigen vaasje met bloemen geplukt, voor haar kamer. Hoe vreugdevol is de basis in het leven, hoe eenvoudig dat we het soms niet meer kunnen bereiken. Ik geniet van hun vreugde.